چاه آب گودالی است که انسان ها برای دستیابی به آب در زمین می‌کنند. چاه آب، آب درون خود را از سفره های زیر زمینی دریافت می‌کند. چاه خوب چاهی است که میزان آب مورد نظر به مدتی نامحدود در ازاء کمترین هزینه از آن استخراج میشود. برای رسیدن به چنین موضوعی نیاز است که مشخصات هیدرولیکی آکویفرو کار آئی هیدرولیکی از طریق تست‌های پمپاژ مورد بررسی قرار گیرد. برای شناخت بهتر از سفره‌های آب زیرزمینی می‌توان با حفر چاه های مته‌ای و اندازه گیری میزان آب این چاه ها در هر ماه (رتینگ) یک نگاه جزیی از شرایط سفره آب زیرزمینی ایجاد کنیم تا از جزییات آن برای اندازه گیری دیگر پارامترهای آبی استفاده کرد. امروزه با پیشرفت علم ومجهز شدن صنعت کشور به شیوه های جدید و دقیق، به هدر رفتن وقت و هزینه به حداقل خود رسیده است. صنعت کشاورزی و آبیاری هم به پیشرفت های مناسبی در موضوع حفر چاه آب رسیده است. یکی از تکنولوژی های این صنعت ساخت دستگاه حفاری چاه آب و فاضلاب بوده است حفر چاه های آب عمیق و نیمه عمیق با دستگاه حفاری چاه تعیین کردن مناسبترین محل حفر چاه آب با دستگاه ژئوفیزیک از مهمترین نکات درباره انواع شیوه های حفرچاه و حفاری چاه آب های زیرزمینی و آب های سطحی، از با اهمیت ترین ارکان “چرخه آب” یا “چرخه هیدرولوژی” (Hydrologic Cycle) به حساب می آیند. آب سطح زمین، به وسیله تبخیر وارد هوا شده و سپس به وسیله بارش باران یا برف دوباره به آن بازمیگردد. آب حاصل از بارندگی، یا بشکل آبهای جاری سطحی در می آیند و یا با نفوذ در زمین،به سفره های آب زیرزمینی وارد شده و از مناطلق مختلف و با فشار از مجراهای آزاد، مانند رودخانه، برکه و یا چاه های آب از زیر زمین خارج میشوند. کیفیت آب های زیرزمینی، به مدت و مقدار زمان تماس آب با خاک، رسوبات، سنگ ها، صخره ها و آلاینده های موجود در سفره های زیرزمینی و همینگونه مسیر عبور آب از آنها وابسته است. به علاوه بر این موارد، گازها، مواد معدنی و مواد شیمیایی متفاوتی می توانند در داخل آبهای زیرزمینی ورود و در آن حل شوند. چاه های آب، از رایج ترین شیوه های استخراج آبهای زیرزمینی برای استفاده در مصرف آب خانگی شناخته می شوند. یک چاه آب، بصورت کلی، حفره ای در زمین است که به یک سفره آب زیرزمینی وارد می شود. آب از داخل این سفره زیرزمینی به وسیله پمپ استخراج شده و در داخل سیستم لوله کشی، به مناطق مختلف مورد نظر انتقال میابد. عمق حفر چاه، به دلایل گوناگونی مثل عمق آب زیرزمینی، کیفیت آب زیرزمینی و موقعیت زمین شناسی منطقه مورد نظر برای حفر چاه وابسته است. اصولا"عمق چاه هایی که در نزدیک هم حفر می شوند، خیلی به یکدیگر نزدیک است. اما چاه های نزدیک به یکدیگر در مناطق یخبندان، امکان دارد تفاوت زیادی با هم داشته باشند.
در این شیوه، یک عدد مته فلزی سنگین بلند، به وسیله کابلهای فلزی قوی به طرف بالا و پایین حرکت کرده و با خرد کردن سنگها و رسوبات، داخل زمین میشود سنگهای خرد شده به وسیله شیر و لوله ای که در ته مته تعبیه شده است از آن استخراج می شوند. غلاف (Casing) های فلزی با ضربه های محکم این دستگاه، وارد زمین شده و موجب عمیق تر شدن حفره چاه میگردد.
شیوه دیگر، شیوه حفر چرخشی (Rotary) است. در این شیوه ، یک مته فلزی بزرگ حفاری، ضمن چرخش، موجب حفر چاه در زمین میگردد. در این شیوه، یک مواد مخصوص به نام گل حفاری (Drilling Mud) و یا یک نوع مواد فوم شکل مخصوص، در زمان چرخش، از داخل مته وارد حفره چاه شده و از سمت بالای حفره خارج میشوند این عمل نقش خنک کاری نوک مته و همینطور خروج ذرات خرد شده از داخل حفره چاه را به انجام میدهد. در زمان حفاری، غلافهای دیواره چاه نیز به سمت پایین حفره میرند.
در این شیوه، لوله های فلزی با قطر حدود ۱ ۱/۴ اینچ به هم وصل شده و از طریق ضربه و یا چرخش به داخل زمین ورود می کنند. تا وارد سفره آب زیرزمینی گردد. آب، بعد از وارد شدن به سفره آب زیرزمینی، آب از طریق صفحه مشبک انتهای لوله ها وارد آن می شود.
این مدل چاه ها با روش سنتی گودبرداری حفر می شود. در این شیوه از مته های مخصوص چاه به شیوه دستی استفاده شده و پس از حفر چاه و برداشت خاکهای آن، دیواره چاه با سیمان، بتن و یا پوشش فلزی، پوشانده و استحکام میابد. قطر این چاه ها اصولا به چندین فوت رسیده و تا جایی حفر می شوند که به بستر آب زیرزمینی دست پیدا کنند. در گذشته، از انواع آجر، سنگ و چوب برای ساختن دیواره های این چاه ها استفاده می شده است. چاه های دستی و چاه های نقطه ای، عمدتا"دارای عمق کمتر از ۵۰ فوت هستند و احتمال آلودگی آنها با آبهای سطحی، فاضلاب و مواد شیمیایی بسیاراست. به صورت کلی می توان گفت چون این شیوه ها قدیمی بوده و از نظر بیشتر استانداردهای بهداشتی کمتر قابل قبول هستند. امروزه کمتر مورد استفاده قرار میگیرند.